Geçmişin Gölgesinde Bir Direniş Anlatısı
Zambaklar Benim İçin Değil, Will Seefried'in ilk uzun metrajlı yönetmenlik denemesi olup yapımcılığını Emilie Georges ve Naima Abed (daha önce Luca Guadagnino'nun Beni Adınla Çağır (2017) filminin yapımcılığını da üstlenmişlerdir) üstlenmiştir. Senaryoyu da yazan Seefried, 20. yüzyılın başlarında eşcinselliği "tedavi ettiği" iddia edilen uygulamalara ilişkin arşiv araştırmalarından ilham almıştır.
Filme adını veren ve filmin baş kahramanının birkaç kez kısmen okuduğu şiir, eşcinsel bir İngiliz şair olan ve genç yaşta (19) boğularak ölen Digby Mackworth Dolben'e aittir. Ödüller almasını sağlayan şiirlerinin ortaya çıkması ve tanınması kuzeni sayesinde olmuştur.
Filmin en çarpıcı yönlerinden biri görsel anlatımı. Kostümler, mekânlar ve renk paleti izleyiciyi doğrudan 1920'lerin atmosferine taşırken, flashback'ler aracılığıyla Owen'ın geçmişi yavaş yavaş açığa çıkıyor.
1920'ler İngiltere'sinde geçen film, o zamanlar deneysel prosedürlerle eşcinsel eğilimleri "tedavi ettiğini" iddia eden bir tıbbi tesise yatırılan hevesli bir roman yazarı olan Owen James'i konu alıyor. Owen'ın tedavisinin bir parçası olarak, sözde "normal" bir heteroseksüel hayata hazırlanması için günlük çay saati seansları düzenleyen hemşire Dorothy'nin bakımına verilir. Bir dizi flashback ile Owen'ın geçmişi yavaş yavaş ortaya çıkar ve gizli bir ilişkiyi ve eşcinsel arzuyu bastırmayı vaat eden riskli, kanıtlanmamış bir uygulamanın travmatik sonuçlarını ortaya çıkarır.
Maalesef özellikle ABD ve Avrupa'da eşcinsel bireylerin bazı hak ve kazanımlarına giden yolda ne tür badireler, acılar ve sıkıntılar atlattığı Queer tarihinin unutulmaya yüz tutmuş dehlizlerinde saklı. Ancak bu tarz filmlerle gün yüzüne çıkıyor. Elbette homofobi her devirde var. Günümüzde, görünürlük ve küresellik arttığı için eskisi kadar kapalı kapılar arkasında kalmıyor.
Film, özellikle dönemin korkunç "tedavi" yöntemlerini çarpıcı bir gerçeklikle ele alıyor. Philip ve Owen'ın kendilerini "iyileştirmek" için başvurdukları cerrahi prosedür, izleyiciyi dehşete düşürüyor. Bu prosedür, gerçek tarihte Dr. Eugen Steinach'ın 1910-1920 yılları arasında Viyana'da geliştirdiği "Steinach Ameliyatı" olarak bilinen tartışmalı yöntemi yansıtıyor. Steinach'ın teorisine göre, testislerin bir kısmının bağlanması veya kesilmesi ve bazen testis transplantasyonu yoluyla cinsel davranışlar "düzeltilebilirdi". Altı kez Nobel'e aday gösterilen Steinach'ın çalışmaları, filmdeki karakterlerin maruz kaldığı acımasız müdahalelerin tarihsel dayanağını oluşturuyor.
Owen'ın hemşire Dorothy'e söylediği "Hikâyenin tamamını duymak istiyorsan, sadece güzel kısımları değil, hepsini dinlemelisin" sözü, adeta izleyiciye tarihin acılarını romantize etmeden, gerçekleri olduğu gibi kabullenmek gerektiğini hatırlatıyor.
Bunu hiç atlatamadım. Atlatamayacağımda. Hiçbir zaman bununla yüzleşemedim. Bir suçluluk, bir suçluluk, bir suçluluk, suçluluk. Bununla yaşayabilirsin, ama nasıl unutabilirsin ki?
Eşcinselleri Tedavi Etmek: Akıl Hastaları ve Hemşireleri
1910'lu ve 1920'li yıllarda, sayısı belirtilmeyen çok sayıda eşcinsel erkek, testis nakli ameliyatına tabi tutuldu. Bu prosedürün arkasındaki doktor, bu çalışma itibarsızlaştırılmadan önce altı kez Nobel Ödülü'ne aday gösterildi.
0 yorum:
Yorum Gönder